Amoxicilline versus cefalexine


Invoering

Amoxicilline en cefalexine zijn twee antibiotica Vaak voorgeschreven om verschillende bacteriële infecties te behandelen. Hoewel ze tot de β-lactamfamilie behoren, verschillen ze aanzienlijk in hun werkingsspectrum en klinische werkzaamheid.

  • Amoxicilline: Een penicilline uit de klasse van de aminopenicillines. Het wordt veel gebruikt bij infecties van de luchtwegen, urinewegen en spijsverteringsstelsel.
  • Cefalexine: Een cefalosporine van de eerste generatie, vaak gebruikt tegen huidinfecties en bepaalde grampositieve infecties.

Het doel van deze vergelijking is om licht te werpen op de belangrijkste verschillen tussen deze twee moleculenom zorgprofessionals te helpen bij hun therapeutische keuze en patiënten te informeren over hun behandeling.

Classificatie en werkingsmechanisme

Amoxicillin

  • Familie: Penicillines (subgroep van aminopenicillines).
  • Mechanisme: Remming van de synthese van bacteriële celwanden door binding aan penicilline-bindende eiwitten (PBP's), resulterend in een bacteriedodende werking.
  • Bijzondere eigenschap: Gevoelig voor bepaalde β-lactamasen, vandaar de frequente associatie met clavulaanzuur (amoxicilline + clavulaanzuur).

Cefalexine

  • Familie: cefalosporinen van de 1e generatie.
  • Mechanisme: Vergelijkbaar met penicillines, maar met een betere stabiliteit tegen bepaalde β-lactamasen geproduceerd door stafylokokken.
  • Bijzondere eigenschap: Minder actief tegen gramnegatieve bacteriën dan latere generaties cefalosporinen.

Vergelijkend overzicht

Kenmerkend Amoxicillin Cefalexine
Klas Penicilline Cefalosporine (1e generatie)
Hoofddoel Gram + en wat Gram – Gram + (inclusief stafylokokken)
Resistentie tegen β-lactamasen Laag (behalve in combinatie) Matig (beter dan amoxicilline alleen)

Dit onderscheid beïnvloedt hun klinische gebruik, zoals we in de volgende paragrafen zullen zien.

Vergeleken met het werkingsspectrum: Amoxicilline versus Cefalexine

Bacterie Amoxicillin Cefalexine Opmerkingen
Staphylococcus aureus (gevoelig) + +++ Cefalexine beter tegen stafylokokken
Streptococcus pyogenes +++ +++ Vergelijkbare effectiviteit
Streptococcus pneumoniae +++ ++ Iets hogere amoxicilline
Enterococcus faecalis +++ Alleen amoxicilline is actief
Escherichia coli (gevoelig) +++ + Amoxicilline effectiever
Haemophilus influenzae +++ Alleen amoxicilline is actief
Proteus mirabilis ++ + Iets hogere amoxicilline
Klebsiella pneumoniae ± Beperkt tot zeer gevoelige stammen
Helicobacter pylori +++ (in samenwerking) Vereist gecombineerde behandeling
Anaeroben (bijv. Bacteroides) Geen effectiviteit
Resistente stafylokokken (MRSA) Geen effectiviteit

Legende

  • +++: Uitstekende activiteit
  • ++: Goede activiteit
  • +: Matige/beperkte activiteit
  • ±: Zeer variabele activiteit
  • – : Geen activiteit

Belangrijkste punten

  • Amoxicilline heeft een breder werkingsspectrum en richt zich met name op enterokokken en gramnegatieve bacteriën.
  • Cefalexine is superieur tegen vatbare stafylokokken
  • Geen van beide is effectief tegen MRSA of strikt anaerobe bacteriën.
  • De combinatie van amoxicilline en clavulaanzuur verbreedt het spectrum aanzienlijk

Vergelijkende klinische werkzaamheid: gebruikssituaties

Uitmuntendheidsgebieden van Amoxicilline

KNO- en onderste luchtweginfecties

  • Eerste keuze voor:
    • Acute bacteriële sinusitis
    • Acute middenoorontsteking
    • In de gemeenschap opgelopen pneumonie (al dan niet geassocieerd met clavulaanzuur, afhankelijk van de risicofactoren)
  • Bijzonder effectief tegen S. pneumoniae en H. influenzae

Ongecompliceerde urineweginfecties

  • Eerstelijnsbehandeling van eenvoudige blaasontsteking veroorzaakt door gevoelige E. coli
  • Alternatief voor fluorochinolonen bij zwangere vrouwen

Maag-darmstoornissen

  • Essentieel onderdeel van de drievoudige anti-Helicobacter pylori-therapie
  • Profylaxe van infectieuze endocarditis vóór tandheelkundige ingrepen

Onderscheidend voordeel: betere weefselpenetratie (long, prostaat, zacht weefsel) dan cefalexine

De voorkeursgebieden van cefalexine

Huid- en weke deleninfecties

  • Referentiebehandeling voor:
    • Impetigo
    • Erysipelas
    • Ongecompliceerde cellulitis
  • Superieure activiteit tegen cutane stafylokokken

Chirurgische profylaxe

  • Antibioticum van keuze voor specifieke procedures in de orthopedische en algemene chirurgie
  • Alternatief voor macroliden bij penicilline-allergie (zonder voorgeschiedenis van anafylaxie)

Osteoarticulaire infecties

  • Mogelijk gebruik bij bepaalde acute osteomyelitis veroorzaakt door gevoelige stafylokokken

Onderscheidend voordeel: Relatieve stabiliteit in het licht van Staphylococcal β-lactamasen

Theoretische faalsituaties

Klinische context Amoxicillinelimiet Cefalexinelimiet
Stafylokokkeninfecties Penicillinase-producerende stammen MRSA
Enterokokkeninfecties Geen (effectief) Gegarandeerde mislukking
Anaërobe infecties Vereist associatie Ineffectief
Gram-negatieve infecties Variabel afhankelijk van de weerstanden Zeer beperkt spectrum

Praktische selectiecriteria

  • Oriëntatie op bacteriologisch vermoeden (Gram + vs Gram -)
  • Lokaal resistentieprofiel moet dringend in overweging worden genomen
  • Allergiegeschiedenis van de patiënt
  • Beschikbaarheid van doseringsvormen (kindersiroop, enz.)

Uit deze analyse blijkt dat de keuze tussen deze twee antibiotica fundamenteel afhangt van de infectieuze plek en het waarschijnlijke microbiologische spectrum., waarbij het belang van een precieze etiologische diagnose vóór het voorschrijven van medicijnen wordt benadrukt.

Farmacokinetiek en toedieningsmethoden

Vergelijkende farmacokinetische eigenschappen

Amoxicillin en cefalexine hebben verschillende farmacokinetische profielen die hun doseringsregime beïnvloeden:

Instelling Amoxicillin Cefalexine
Biologische beschikbaarheid 90–95% (niet beïnvloed door voedsel) 90% (verminderd door vet voedsel)
Serumpiek 1–2 uur 1 uur
Halveringstijd 1 uur 0,5–1 uur
Eliminatie 60% onveranderd in de urine 90% onveranderd in de urine
Eiwitbinding 20% 15%

Praktische implicaties

  • Amoxicilline:
    • Kan met of zonder voedsel worden ingenomen
    • Doseringsschema: 2–3 keer per dag, afhankelijk van de infectie
    • Aanpassing noodzakelijk bij nierfalen (klaring <30 ml/min)
  • Cefalexine:
    • Het beste in te nemen op een lege maag voor optimale absorptie
    • Vaker toedienen (3–4 keer/dag)
    • Verplichte aanpassing zodra er speling is <50 ml/min

Tolerantie en bijwerkingen

Vergelijkend veiligheidsprofiel

Beide antibiotica hebben een aantal veelvoorkomende bijwerkingen van β-lactams, zij het met een paar nuances:

Bijwerking Amoxicillin Cefalexine Reacties
Spijsverteringsstoornissen +++ ++ Meer gemarkeerd met amoxicilline
Candida ++ + Dosisafhankelijk risico
Huidreacties ++ + Regelmatige maculopapulaire huiduitslag
Pseudomembraneuze colitis + ± Mogelijk met beide
Levertoxiciteit ± Zeldzaam (vooral bij combinatie met clavulaanzuur)

Allergieën en contra-indicaties

  • Kruisreactiviteit: Ongeveer 10% van de patiënten met een penicilline-allergie reageert op cefalosporinen
  • Absolute contra-indicaties:
    • Geschiedenis van anafylaxie op β-lactams
    • Infectieuze mononucleosis (risico op huiduitslag bij amoxicilline)

Conclusies en praktische aanbevelingen

Samenvatting van de belangrijkste verschillen

  • Actiespectrum:
    • Amoxicilline bestrijdt Gram-negatieve en enterokokken beter
    • Cefalexine is superieur voor gevoelige stafylokokken
  • Voorkeursindicaties:
    • Amoxicilline: luchtweg- en urineweginfecties, H. pylori
    • Cefalexine: huidinfecties, chirurgische profylaxe
  • Praktische aspecten:
    • Amoxicilline biedt een betere therapietrouw (minder frequente doses)
    • Cefalexine vereist striktere nierbewaking

Aanbevelingen voor het voorschrijven

  • Voor infecties in de gemeenschap:
    • Geef de voorkeur aan amoxicilline als eerstelijnsbehandeling, tenzij er een vermoeden bestaat van stafylokokken.
    • Reserveer cefalexine bij gedocumenteerde huidinfecties
  • Bij allergie:
    • Niet-ernstige reacties: cefalexine mogelijk onder toezicht
    • Anafylactische reacties: vermijd alle β-lactams
  • Aanbevolen monitoring:
    • Klinische beoordeling na 48–72 uur
    • Screening op diarree/dysbiose
    • Dosisaanpassing bij patiënten met nierfalen

In de praktijk

De keuze tussen deze twee antibiotica moet gebaseerd zijn op:

  • Het waarschijnlijke microbiologische spectrum
  • Farmacokinetische kenmerken
  • Het tolerantieprofiel van de patiënt
  • Lokale weerstandsgegevens

Deze vergelijkende analyse biedt professionals in de gezondheidszorg de elementen die nodig zijn voor een gefundeerd voorschrift van deze twee antibiotica die in de huidige praktijk veelvuldig worden gebruikt.